,,Zeg, jij kunt ook wel even helpen.’’ Het is winter 1972. Vrijwilligster Eefje Kloppenburg is boeken aan het opruimen in de uitleenpost van de Bibliotheek Noord-Veluwe in Hoge Enk. Eefje heeft het tegen haar vriendin Jannie Smit (toen nog Jannie van het Goor), die even komt buurten. ,,Ja, en dan doe je dat’’, lacht Jannie vijftig jaar later. Zeventien jaar was ze destijds. ,,En ik ben er altijd vrijwilliger gebleven. Het ging heel spontaan.’’

Samen met Rika Koops, Herma Leusink, Evertje van de Weide en Gerrie Hop vormt Jannie tegenwoordig een hecht team dat zich met ziel en zaligheid inzet om de deuren van de uitleenpost open te houden voor de bewoners van de buurtschap onder de rook van Elburg. Een buitengewoon loyaal gezelschap: de meesten hebben 25, 35 en zelfs 51 vrijwilligersjaren op de teller staan.

Jannie is geboren en getogen in Hoge Enk. Verknocht aan haar geboortegrond. De buurtschap leefbaar houden is haar missie. Noaberschap staat hoog in haar vaandel. Naast het vrijwilligerswerk bij de bieb is ze al 35 jaar betrokken bij kinderkoor ‘De Jonge Stem’ en is ze een van de drijfveren achter de jaarlijkse Sinterklaasintocht. ,,Ook zat ik zo’n vijftien jaar in het Wijkcomité Gemeente Elburg, maar dat is inmiddels opgeheven.’’ De motivatie zit diep: ,,Ik heb zoiets van ‘kom op met die boel’. We moeten opkomen voor de Hoge Enk. Je moet van je laten horen, anders word je niet gehoord.’’

,,Het is hier een hechte gemeenschap’’, vervolgt ze. ,,En wanneer iemand hier nieuw komt wonen, doen we even een papiertje met wat informatie over de bibliotheek in de bus. Weten ze waar ze ons kunnen vinden.’’ En zo kan het dat Jannie bijna iedereen kent in Hoge Enk, zelfs bij naam. ,,Je ziet de generaties opgroeien. Je leerde andere ouders kennen bij het schoolhek. De kinderen zaten bij elkaar in de klas en hebben inmiddels vaak ook zelf weer kinderen.’’

Ontmoetingsplek
Veel van hen komt Jannie tegen in het uitleenpunt van de bibliotheek. ,,Deze plek betekent heel veel voor de mensen hier. Er was ooit sprake van dat het uitleenpunt gesloten zou worden. Dat is gelukkig niet gebeurd, dat zou een ramp zijn. Het is echt een ontmoetingsplek. Daarom doe ik dit werk ook zo graag. Het is fijn om onder de mensen te zijn. Ik heb hier vaak hele bijzondere gesprekken. Zeker op momenten als het hier rustig is en je samen bent. Dan komen er hele verhalen los. Wat dat betreft is er ook veel veranderd. Dit was altijd al een ontmoetingsplek, maar vroeger waren de mensen meer gesloten, nu zijn ze veel opener.’’

Als ze niet met mensen in gesprek is, is Jannie druk met haar bibliotheekwerk: ingeleverde boeken terugzetten, reserveringen verwerken, administratie, noem maar op. Privé mag ze zelf ook graag lezen. Een tot twee boeken gemiddeld per week. Romans zijn favoriet. ‘Schieters’ (detectives, red.), daar heeft ze weinig mee op.

Jannie hoopt nog jaren door te kunnen gaan met het vrijwilligerswerk voor de bibliotheek. ,,De bieb is een deel van mijn leven geworden. Zolang mijn verstand mij niet in de steek laat hoop ik dit te kunnen blijven doen.’’ En met een brede grijns richting Rika, Herma, Evertje en Gerrie: ,,En we hebben al afgesproken dat we de boeken desnoods met behulp van onze rollators terugzetten!’’